Jiddu Krishnamurti – “Ο άνθρωπος θα’πρεπε να έχει μια βαθιά, μόνιμη σχέση με τη φύση…”
Είναι παράξενο που έχουμε τόσο λίγη σχέση με τη φύση, με τα έντομα, με το βάτραχο που
πηδάει και την κουκουβάγια που φωνάζει ανάμεσα στους λόφους το ταίρι της.
Ποτέ δε δείχνουμε να έχουμε κάποιο συναίσθημα για όλα τα ζωντανά της γης.
Αν μπορούσαμε να εδραιώσουμε μια βαθιά, μόνιμη σχέση με τη φύση, δε θα σκοτώναμε
ποτέ ένα ζώο για να χορτάσουμε την πείνα μας, δε θα βλάπταμε
ποτέ –κάνοντας πειράματα για δικό μας όφελος- κάποιο πίθηκο, ένα σκύλο ή ένα ινδικό
χοιρίδιο. Θα βρίσκαμε άλλους τρόπους για να θεραπεύουμε τις αρρώστιες μας, τα σώματα μας.
Αλλά η θεραπεία του νου είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Αυτή η θεραπεία γίνεται σιγά σιγά όταν συμπορεύεσαι με τη φύση, με κείνο το πορτοκάλι πάνω στο δέντρο, με το φύλλο της χλόης που ξεπροβάλλει στο τσιμέντο, με τους λόφους που σκεπάζονται, κρύβονται από τα σύννεφα.
Όλα αυτά δεν είναι κάποια συναισθηματική ή ρομαντική φαντασίωση, αλλά η πραγματικότητα μιας σχέσης με κάθε τι που ζει και κινείται πάνω στη γη. Ο άνθρωπος έχει σκοτώσει εκατομμύρια φάλαινες και ακόμα τις σκοτώνει. Όλα αυτά που παίρνουμε σφάζοντας τα, θα μπορούσαμε να τα έχουμε με άλλους τρόπους. Αλλά προφανώς ο άνθρωπος λατρεύει να σκοτώνει: το γρήγορο ελάφι, την υπέροχη γαζέλα και τον γιγάντιο ελέφαντα.
Λατρεύουμε να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο. Ο σκοτωμός ανθρώπινων πλασμάτων δεν έχει σταματήσει ποτέ σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου πάνω στη γη.
Αν μπορούσαμε –και πρέπει- να εδραιώσουμε μια βαθιά, παντοτινή, μια μόνιμη σχέση με τη φύση, τα δέντρα, τους θάμνους, τα λουλούδια, τη χλόη και τα σύννεφα που τρέχουν, τότε δε θα σφάζαμε ποτέ ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα για κανένα λόγο.
Ο πόλεμος είναι οργανωμένη δολοφονία και παρόλο που μπορεί να διαδηλώνουμε ενάντια σε κάποιο συγκεκριμένο πόλεμο- τον ατομικό πόλεμο ή οποιοδήποτε άλλο είδος πολέμου- δεν έχουμε ποτέ διαδηλώσει εναντίον του πολέμου. Δεν έχουμε πει ποτέ ότι το να σκοτώνεις ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα είναι η μεγαλύτερη αμαρτία πάνω στη γη.
J. Krishnamurti, “Εις Ευατόν: Το τελευταίο ημερολόγιό του”
